Elke drie maanden gaan we ‘shoppen’. Het voelt elke keer als een kleine uitstap als we gezellig in de auto zitten bijkletsen. Onze uitstap gaat steevast naar wat we bij het begin van de diagnose ons ‘hotel’ noemden. Oh ja, we hebben er herinneringen aan een goede service.

Als we aankomen op onze bestemming voelt het een beetje als thuiskomen. Vertrouwde gezichten lachen ons vriendelijk toe. Er wordt oprecht gevraagd hoe het met ons gaat. Een luisterend oor, tips worden aangereikt, … zodat we verder kunnen. We mogen alles vragen en her-vragen. Er wordt tijd gemaakt om samen met ons te zoeken naar wat best lijkt.

Gepakt en gezakt keren we huiswaarts. Met onze ‘buit’ kunnen we weer drie maanden verder. Blij en zo dankbaar voor de ondersteuning die we krijgen in ‘ons’ ziekenhuis!