De infusieset (wij gebruiken de Minimed Mio Advance) moet om de drie dagen vervangen worden. Elke keer is het zoeken naar hét perfecte plekje. We wisselen af, links en rechts. Onze dochter gaat voor de buik of de billen vooraan (vrij hoog zodat je deze niet ziet onder een korte short). Andere plekjes komen voorlopig bij haar nog niet in aanmerking.

Bij het plaatsen van de infusieset kost hét plekje zoeken altijd het meeste tijd. Er bestaat zo een spreekwoord ‘Met passen en meten wordt de meeste tijd versleten’. Zo dus ook bij het zetten van de infusieset. Heel zorgvuldig wordt de huid bekeken: is er nog een ‘gaatje’ van een vorige keer, een blauwe plek, een wondje,… . Daarna wordt ze betast: zou het hier goed zijn? … oei daar gaat het pijn doen … . En dan voelt het steeds als een gok… de infusieset wordt gekleefd…we kunnen niet meer terug. Spannend moment, hopelijk een goed plekje.

Voor het schieten zelf heeft onze dochter liefst assistentie. Ik las ooit dat het minder pijnlijk kan zijn als je op het moment van de prik uitademt. De spieren zouden dan in meer ontspannen positie zijn en daardoor zou de prik minder voelbaar zijn. We doen het ondertussen steeds zo. Onze dochter ademt in en het uitademen is voor mij het signaal om te drukken. Haar mimiek hierna zegt alles … het wordt al snel duidelijk als het al dan niet het perfecte plekje is. Blijkt het pijnlijk gebeurt het vaak dat er nadien een prachtige blauwe plek verschijnt. Het plekje maakt dus wel duidelijk verschil, dus we blijven elke keer opnieuw speuren en zoeken naar hét plekje.