Ja, heel soms kan ik het niet laten…zo tussendoor eens kijken op mijn gsm hoe de waarden van onze dochter zijn. Ik doe het vooral als ik thuis ben. Op het werk ben ik bezig en lukt het me om mijn gsm te negeren (behalve zo één keer tijdens mijn middagpauze). Ik weet toch dat als het niet goed gaat ik op het alarm kan rekenen.

En als ik dan kijk en ik zie geen al te hoge waarde met een pijl recht naar beneden…dan begint het te kriebelen…zoek ik haar op of stuur ik een berichtje om de pomp even uit te zetten? Zou ik? Zou ze het zelf in de gaten hebben? Ik wil me niet teveel moeien, me niet steeds laten horen…maar ik vind het vervelend voor haar als ze dan een hypo heeft en zich niet goed voelt…ik had kunnen ingrijpen?

Idem met een ruimere tijd hoge waarden en ik zie maar geen verandering…straks wordt ze misselijk en heeft ze hoofdpijn? Ik wacht soms af maar meestal geef ik voorzichtig toch een seintje.

Ik probeer mijn ‘gemoei ‘ toch wat luchtig te brengen. Ik bel haar of stuur een berichtje: ‘HI, alles ok?’ en dan bedenken we samen wat we best doen. We vinden elkaar hier wel in. Zo kreeg ik onlangs bij snel zakkende waarden en mijn hint om even een pompstop te doen van haar het antwoord: ‘Is het terug suïcide watch’? Ik kijk verrast op van haar antwoord en vraag waar ze dat nu haalt. ‘Welja, als ik zo snel zak is het precies alsof ik van een afgrond ga springen…en jij houdt dat in de gaten’.

Dus bij deze, naast ‘volger’ en ‘stalker’ ben ik nu ook ‘suïcide watcher’. Benieuwd welke titels ik nog zal verzamelen.