Na de uitgebreide uitleg in het ziekenhuis door de diabetesverpleegkundige leren we onze nieuwe sensor plaatsen: de guardian 3. Deze sensor heeft het grote voordeel dat hij communiceert met de pomp van onze dochter, de Minimed 640G. Doordat de sensor verbonden is met de pomp kan je alarmen instellen bij te hoog/te laag. Er is de mogelijkheid om alarm in te stellen als de waarden snel zakken met als plus dat de pomp dan stopt met insuline toedienen en een alarm bij een hypo met dezelfde pompstop. Je kan ook bij snelle stijging of te hoge waarden een alarm laten afgaan. Dit alles kan je instellen naargelang welk tijdstip van de dag je wil verwittigd worden van welke waarden.

We kiezen voorlopig (ook op advies) om te starten met de alarmen voor te lage waarden. Overdag wordt de pomp ingesteld dat hij alarm geeft als de waarden te snel zakken en bij een hypo, s’nachts zullen we enkel alarm krijgen als onze dochter in een hypo zit. Benieuwd…

Om de sensor te laten communiceren met de pomp moet er gekalibreerd worden, ook nieuw voor ons. Het kalibreren betekent een vingerprik om de sensor op weg te helpen met de waarden. Dit moet om de 12 uur, best op een moment met stabiele waarden. Makkelijkst is om dit drie keer per dag te doen om te vermijden dat we hiervoor s’nachts moeten opstaan. We doen dit best ook niet te vaak want dit kan te verwarrend zijn voor de sensor.

We krijgen een grote dosis nieuwe info en als we na anderhalf uur buiten komen kijken mijn dochter en ik elkaar aan … allebei met een hoofd vol nieuwe informatie. We maken er ons niet druk in, toen we de insulinepomp kregen leek het ook allemaal zo moeilijk. Achteraf gezien viel dit alles toch goed mee en we gaan ervan uit dat dit wel terug zo zal zijn.

We onthouden vooral dat we binnen twee uren moeten kalibreren en na zes uur nog eens. Dit zal steeds zo zijn bij de opstart. En dan zijn we vertrokken…binnen zeven dagen voor het eerst vervangen…alleen…en na twee weken terug naar het ziekenhuis om te kijken als alles goed verloopt.

Let’s go for it!