Vliegen

Deze vakantie namen voor de eerste keer met Mr. Diabetes het vliegtuig. We hadden de nodige documenten en waren nieuwsgierig naar hoe ze er op de luchthaven mee zouden omgaan. We hadden een verklaring mee van onze arts dat onze dochter diabetes type 1 heeft en de nood om allerhande medisch materiaal bij te hebben. En een tweede formulier, waarop staat dat zij een Freestyle Libre met bijhorende lezer bij haar moet hebben en dat de vervangsensoren niet door de veiligheidscontrole (Rx) mogen.

Toen we in Zaventem de controle naderden hebben we direct de formulieren getoond. Ik had een aparte rugzak gemaakt met alle diabetesspullen en de vervangsensoren bovenop gelegd zodat we deze snel en makkelijk konden uithalen. Sensoren uit de zak, de rest door de controle en dochter door het veiligheidspoortje….biep… drugtest op de handen van onze dochter en de pomp…verder vlotjes door want geen drugs gevonden 😉 De doosjes van de Freestyle gingen naast het poortje. Vlotte afhandeling.

In het terugkeren vanuit de luchthaven in Faro (Portugal), zelfde verhaal. Daar werden de doosjes met de vervangsensoren wel opengedaan en minutieus gecheckt. Onze dochter ging zo door de veiligheidspoortjes met de pomp, geen verdere controle. Toch een beetje verschil per vlieghaven.

Het vliegen zelf…wel komiek… Bij het opstijgen stonden de waarden van onze dochter vrij hoog. Vermoedelijk een beetje door de spanning om te vliegen. Het gevoel dat je krijgt tijdens het opstijgen en landen voelt volgens onze dochter een beetje als een hypo. Ik kan er me wel iets bij voorstellen…het wat ijle gevoel in je hoofd… .

Toen we aan de landing bezig waren voelde onze dochter zich wat ‘dubbel’ hypo…en jawel…de waarden zakten even snel als het vliegtuig! Vlug wat druivensuiker en wat eten…eenmaal op de grond alles terug onder controle. Het doet bij onze dochter precies toch wat, het vliegen, want ook in het terugkeren naar huis gingen de waarden van onze dochter tijdens de landing omlaag. Glycemiewaarden die paralel lopen met het vliegtuig…het is eens iets anders.

Geplaatst door

Ik ben Leen, gehuwd met een schat van een man en trotse mama van een zoon Len en een dochter Jits. Ik ben werkzaam als ergotherapeute in een woon-zorgcentrum. Eind juni 2018 kregen we het nieuws dat onze dochter diabetes Type 1 heeft. Het zette onze wereld even op zijn kop. Graag wil ik hier mijn ervaringen delen.