Joehoew! Eindelijk verlof! En jawel, we gaan het er ons van nemen, we gaan naar Portugal. Vorig jaar gingen we ook op reis, voor het eerst met Mr. Diabetes. Het werd een trip met de auto naar Denemarken, in een huisje. Nog een beetje met een klein hartje na anderhalve maand diagnose en tien dagen met de pomp. Uitgerust met (te)veel reservemateriaal, de Sweetbee en de lijst met de koolhydraatruilwaarde van etenswaren van het ziekenhuis. En vooral telefoonnummers: van het ziekenhuis, de arts, de diabetesverpleegkundige, Medtronic (onze dochter heeft een 640G). We genoten maar ergens waren we nog niet helemaal in de sfeer, precies alsof er nog steeds iets dreigends boven ons hoofd hing. Vooral nog aan het bekomen van wat ons overkomen was. Het was toen nog zo onwezenlijk.

Nu gaan we voor een beetje ‘luxe’, we willen ten volle genieten en hebben een klein charmehotel geboekt. We zijn een jaar verder en alles heeft zo een beetje zijn plaats gekregen. Niet dat we het gevoel hebben dat we nu alles weten en kennen want we beseffen maar al te goed dat er steeds iets vanachter de hoek kan springen…diabetes en verrassingen…helaas een vaak voorkomende combinatie. En moesten die verassingen dan nog leuk zijn… Soit.

We gaan vliegen. Nieuw voor ons met Mr.Diabetes maar mijn dochter is niet de eerste persoon met diabetes die op een vliegtuig zal stappen. We zijn in het bezit van de nodige attesten dus we gaan ervan uit dat dit wel vlotjes zal verlopen. De uitbaters van het hotel zijn belgen…toen we enige maanden geleden boekten gaf me dit toch een geruster gevoel. Stel dat er iets zou zijn kunnen we toch op een makkelijke manier hulp vragen. Het voelt veiliger en geeft rust.

We zijn goed voorbereid en willen genieten, samen met Mr. diabetes. Hopelijk komt ook hij wat in vakantiemodus.