Diabetes is soms zo verrassend… Onze dochter ging op schoolreis. Sinds de diabetes altijd net iets spannender . Goed voorbereid, met de nodige druivensuiker, koekjes, insuline,… vertrok ze voor een dagje Frankrijk.

Er was een lange wandeling gepland langs de kust, dus spraken we af dat ze haar pomp aanpaste voor deze activiteit. Alles verliep super, jawel, zelfs na het eten van een suikerspin stonden haar waarden picobello. Onze dochter kwam moe maar voldaan thuis met perfecte waarden over de ganse dag.

Het was al laat en om een mooie dag goed af te sluiten had ik een pizza voorzien, één van haar favorieten en handig als er iemand in het gezin later eet.

En dat hadden we beter niet gedaan… Nog voordat alle insuline was toegediend kreeg onze dochter een hypo, waarde 62. Niks ergs, want dat zijn we gewoon. Druivensuiker en even wachten… Ze begon zich steeds slechter te voelen… terug gemeten, waarde 42…lekker aan het zakken….druivensuiker, pomp losgekoppeld…na een tiental minuten terug gemeten…LO! (geen waarde af te lezen)… en totaal geen zin om te eten…

En dan zie je je kind wegglijden…jawel…onze dame ging een tukje doen… Hiervoor heb ik haar geen kans gegeven. Ze zag het nog net zitten om een zakje hypofit Junior te nemen…en oef…de waarden begonnen terug te stijgen! Net op tijd…ik was klaar om het ziekenhuis te bellen en om de glucagon kit uit te halen. We zijn de avond geëindigd met een waarde van 313. Te bang om nog iets van correctie te geven hebben we dit dan ook zo gelaten.

Achteraf heb ik het er met de arts nog over gehad, we hebben goed gehandeld. We moeten geen schrik hebben als dit nog eens voorkomt om de glucagonpen boven te halen. Dit is soms makkelijker in omstandigheden waar er nog maar weinig zin is om te eten. Goed om weten.

Het was de eerste keer dat haar waarden zo snel daalden en bleven dalen. We leerden uit dit verhaal dat we gerust de glucagon kit kunnen gebruiken en vooral dat de combinatie schoolreis-pizza geen strak plan is. Jammer, volgende keer wordt het toch een boterham.