De Italiaanse keuken…niet te versmaden! Een heerlijke pasta of pizza, wat wil een mens nog meer? Onze dochter is al altijd verzot op een versgebakken pizza met salami. Als we gaan uit eten en er staat pizza met salami op de kaart is de keuze voor haar steeds snel gemaakt. Maar…

Sinds de diabetes er is blijkt pizza niet steeds de makkelijkste keuze te zijn. We merken dat deze de waarden van laag naar hoog en omgekeerd doet vliegen.

Wat het tellen van de koolhydraten betreft is het makkelijker om een diepvriespizza te bakken of een pizza die je zelf maakt. Aan de hand van de verpakking kan je vrij goed berekenen hoeveel je moet bolussen. We weten ook dat ze deze pizza helemaal op krijgt dus proberen we de dual functie op de pomp te gebruiken. Dit geeft  iets betere resultaten maar toch worden we vaak nog verrast door  schommelingen van de glycemie.

Op restaurant is het een ander verhaal… Ik las ooit dat je een pizza kan vergelijken met 5à6 boterhammen in koolhydraatwaarden. Ervaring leerde ons ondertussen al dat we zeker niet zuinig moeten zijn bij het tellen. Alles is ook zo afhankelijk van de dikte van het deeg. En het is zo moeilijk om in te schatten als ze deze op krijgt… We geven de bolus altijd achteraf, en het voelt steeds als een gerichte gok. En het eindresultaat, tja, dat nemen we er dan maar bij. Het gevoel dat we dit in de hand hebben is er voorlopig nog niet. Maar waar we steeds van genieten is om onze dochter te zien smullen! We eten ten slotte niet dag in dag uit pizza. Of zoals onze dochter zegt ‘we zullen veel moeten oefenen.’ 😉