Op de buik (en de dijen) van onze dochter staan allemaal puntjes… De infusieset van de pomp laat steeds zijn spoor na. Een spoor om de drie dagen. Ergens wel handig, zo kunnen  we zien waar we de volgende best zetten. Maar zo wordt het ook meer en meer een zoektocht  tussen die puntjes. Soms is de huid ook licht geïrriteerd van al dat ‘geplak’ en blijven we ook best wat uit de buurt. Ook even voelen dat er toch zeker geen verharding is van de huid…het is een echt ‘voorspel’ elke keer we aan de ‘ceremonie’ van het zetten van een nieuwe infusieset beginnen.

We beelden ons in…moesten we die puntjes nu eens verbinden met een stift? Je kent het wel, ik deed het graag als kind en zij houdt er ook wel van. Je verbindt de puntjes, al dan niet met een nummer bij, en krijgt dan vanzelf een mooie tekening. Soms al zichtbaar vooraf, soms een verassing welke tekening tevoorschijn komt.

Als we naar de buik van Jits kijken en we zouden de puntjes verbinden…benieuwd wat dat zou geven. We gaan aan de slag en zien een haai!!! Of is het toch meer een schattige poes?