Elke drie dagen houden we een ceremonie : de ceremonie van het vervangen van de infusieset. Deze verloopt steeds volgens een vast protocol, is net niet officieel…we wijken niet af van het programma. Zin of geen zin, de ceremonie vindt plaats en dit in onze keuken. Bij voorkeur s’ochtends voor het ontbijt, bij uitzondering net voor het middagmaal.

We starten steeds met het plechtig klaarleggen van alle benodigdheden, nieuw materiaal netjes samen, alles binnen handbereik. Ondertussen doet onze dochter het ritueel van het handenwassen. En dan zijn we vertrokken… . We…want eigenlijk kan ze het zelf maar het is zoveel leuker en voelt zich zekerder met twee.

Eerst bekijken we vakkundig waar de infusieset kan geplaatst worden. Wij zetten deze afwisselend op de dijen en de buik. Afhankelijk van waar de vorige pleister plakt beslissen we waar de volgende komt. De mogelijke kanshebbers worden zorgvuldig gescreend op reeds aanwezige ‘puntjes’ en op zachtheid van de huid. Als we het ultieme plekje hebben gevonden gaan we pas echt van start.

Het klaarmaken van de MiniMed Mio: het verwijderen van de beschermrand, het kapje, voorzichtig de papieren beschermrand lostrekken en de naaldbeschermer verwijderen. Allemaal heel voorzichtig, ’t is delicaat…we ontmantelen precies een bom of een delicaat schietapparaat. Jawel, we moeten hem ook nog ‘schietensklaar’ maken! Optrekken en juist positioneren op het ultieme plekje, zorgen dat het kabeltje in de juiste richting gaat… Vervolgens kijken twee ‘bambi-ogen ‘ me licht smekend aan ‘Wil jij schieten?’. Ik begrijp het wel, het is altijd een beetje schrikken…dus lanceer ik, of papa, of broer (iedereen in huis is mee met de les 😉 ) het apparaat. ’t Is altijd moeilijk te voorspellen maar soms doet het pijn, soms voelt ze niets…We merkten ook al dat pijn doen soms gelijk staat met ‘Hier komt miserie van!’ en op andere momenten even rap passeert. Tot dusver…de ceremonie gaat verder…

De pomp komt nu in the picture… Makkelijk want die zegt eigenlijk alles wat er nog moet gebeuren. We moeten ook het reservoir vervangen en vullen met insuline. Onze dochter ontpopt zich tot een echte laborante die minutieus de insuline optrekt in het daarvoor bestemde reservoir. Belangrijk moment: het langskomen van de anti-bubbelbrigade! Hun moto: ‘Wij willen geen bubbels in het reservoir!’. Dus nemen we de tijd om elk bubbeltje dat we zien in het reservoir eruit te tikken. Nog even ontluchten en … klaar!

Alles terug beginnen aansluiten en juist installeren. We doorlopen alle stappen die de pomp ons aangeeft. En dan, last but not least: het verwijderen van de vorige plakker… Het was een beetje zoeken naar de meest pijnloze manier want geef toe, pleisters lostrekken is nooit fun. De vlotste manier voor ons is om wat babyolie op de pleister te druppelen en even te laten inwerken…lostrekken en einde ceremonie!