Wij hebben het gevoel dat we sinds juni alles terug voor de eerste keer doen. Met ups en downs maken we alles mee met onze buddy ‘diabetes’. De ene keer is hij al meer aanwezig dan de andere keer…hij is nogal wisselend van humeur en eist af en toe wel veel aandacht…
Soms eist hij zelfs alle aandacht op en moet alles wijken voor hem. Hij zorgt er soms voor dat we het spaans benauwd krijgen en even geen raad weten. Hij zorgt soms voor twijfel en doet ons harteloos pijn omdat we zien dat onze dochter zich door hem niet goed voelt. Hij boycot haar (en ook onze) plannen, op elk moment van de dag en gunt ons zelfs onze nachtrust niet. Hij doet ons ‘potverdorie’ vloeken, en dan hou ik het nu echt wel heel beleefd 🙂 . Soms vloeken we ook samen, als het steken van de infusieset pijn doet, er moet gegeten worden als ze geen honger heeft, het tegenzit ondanks het correct tellen, meten en bolussen. We zijn hem soms echt kots maar dan ook KOTSbeu want ja, hij is soms zo meedogenloos!
Helaas hoort hij er bij en we beseffen dat dit ook niet meer zal veranderen…
We proberen hem een plaats te geven in ons leven en proberen vooral ook alles te doen wat we ‘normaal’ doen. Het gebeurt met vallen en opstaan maar we gaan ervoor. We maken het onszelf hierdoor niet altijd makkelijk en we botsen vaak tegen zaken waar we niet aan gedacht hebben of die we gewoon nog niet weten. We nemen dan telkens de lessen mee en doen het desnoods opnieuw en opnieuw tot we er wel in slagen.
Dan zorgt hij soms voor een sprankeltje euforie, een gevoel van overwinning. Dit vooral op momenten dat ons iets lukt, een fijn moment waar hij zich niet liet zien, het juist inschatten van koolhydraten, de juiste instelling vinden van de pomp bij het sporten of activiteit. Het gevoel dat we er stilletjes aan toch onze weg in vinden, zijn aanwezigheid soms een beetje kunnen dempen… het geeft ons de moed om verder te gaan.
2018 … een jaar dat in ons geheugen gegrift staat voor altijd…met stip de datum van 27 juni…
2019 …een jaar vol nieuwe uitdagingen, van dingen voor de eerste keer… We gaan verder met onze zoektocht, schrijven verder aan ons verhaal, hopen en dromen verder, op naar de toekomst!
Gelukkig Nieuwjaar!

Het is met vallen en opstaan, er zullen nog vele eerste keren volgen…en lessen getrokken die soms in exact dezelfde momenten helpen …en soms ook niet….diabetes kan een lelijk spook zijn.
Maar je mag niet opgeven.
Ik heb zelf 33 jaar diabetes nu, was 25 toen ik het kreeg.
Heb door de jaren heen ermee leren leven, mijn levensstijl aangepast waar nodig, zodat ik mijn leven kan leiden
zoals ik wil.
Het is niet altijd makkelijk, maar de tijd leert je mee omgaan…vallen en weer opstaan.
Ik wens jullie veel moed en inzicht, ik blijf meelezen, mss leer ik ook nog iets van jullie
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. ‘ De perfecte kenner’ worden van diabetes en hoe er mee om te gaan… We hadden al snel door dat dat er nooit zal komen. We leren door te doen en te luisteren naar hoe anderen er mee omgaan, iedereen kan leren van iedereen…
LikeLike
Hard, aangrijpend, intens, open, onmacht.
Het is wat het is! We voelen mee.
Ondanks het moeilijke, blijven doorgaan, blijf vertrouwen in de toekomst
Ben trots op jullie!
LikeGeliked door 1 persoon