We doen er alles aan om momenten te vinden waarbij we de diabetes even kunnen vergeten. Het zijn soms hele kleine, korte momenten, vaak ongepland.

Op een zondag gaan we naar de rommelmarkt. We vinden het gezellig om er eens rond te snuffelen en genieten van de sfeer. Als we terug huiswaarts keren passeren we aan de Intratuin. Het valt me te binnen dat ze daar vandaag een fotoshoot organiseren voor je favoriete huisdier. We praten erover in de auto en herinneren ons die keer dat we met onze hond een bezoekje brachten en er hele mooie foto’s aan overhielden. We denken aan onze andere dieren. Met onze poezen zou het wel fijn zijn maar we hebben een beetje schrik dat ze daar het hazenpad zouden kiezen. We hebben ook twee konijnen, dat lijkt ons wel haalbaar maar toch… . We hebben nog een wel heel speciaal huisdier…ons Brigitte. Brigitte is een slechtziende kip die we adopteerden uit een legkippenopvang. Het is een hele mooi, tamme kip maar ze ziet niet goed. Moesten we nu eens met haar naar de fotoshoot gaan? Het lijkt ons wel haalbaar en besluiten om er voor te gaan.

Met het volle besef dat we ons daar compleet belachelijk gaan maken stappen we de Intratuin binnen met ons Brigitte, veilig in de transportbox van onze katten. Een medewerker stapt naar ons toe, benieuwd welk dier in de box zit. Hij kijkt en ziet onze kip. We zijn de eerste vandaag die een kip meehebben. Er kwamen vooral honden en poezen. De meest speciale tot nu toe was een papegaai.

We hebben geluk, het is niet druk en kunnen direct aan de fotoshoot beginnen. De fotograaf kijkt ook verrast…het is de eerste kip waarvan hij een fotoshoot maakt. En dan hi-la-risch…de fotograaf ontpopt zich plots ook tot een kip. Om de aandacht te trekken van ons Brigitte roept hij haar naam en begint warempel zelf te kakelen. De omstaanders schieten in de lach, eigenlijk alleen al bij het zien van de kip, en vermoeden dat de fotograaf al gauw een ei zal leggen. Ons Brigitte wordt gedropt in verschillende decors, van herfst tot kerst. Ze lijkt het zich allemaal niet veel aan te trekken en laat het zich precies nog welgevallen.

De beste en meest passende shot vinden wij de ‘kip hawaï’. Ons Brigitte, getooid met hawaïkrans. Ze heeft dus vanaf nu ook een bijnaam: ons kip Hawaï!

We hebben goed gelachen, en wij niet alleen. Nagenietend gaan we naar huis en laten haar terug los in de tuin. We denken met een smile aan het grappige moment, de reacties van de omstaanders en de dame die schaterde van het lachen. Zij zal wellicht elke keer als ze naar de Intratuin teruggaat denken aan die fotoshoot met die kip.

We hebben terug zo één van die momentjes gehad, eentje waar de diabetes niet bij was. En als die diabetes toch even voor een vervelend moment zorgt, kunnen we terug denken aan dat vrolijke moment met onze kip Hawaï en overwint onze smile misschien.

* We werden met onze foto geselecteerd voor een wedstrijd op Facebook. Wie de meeste likes verzamelde kreeg een waardebon van 50 euro. Door de steun van heel veel mensen wonnen we, na een hevige strijd tegen een chihuahua, met maar liefst 479 likes. Blijkbaar nog veel chicken lovers op de wereld!

* Helaas hebben we afgelopen woensdag  afscheid moeten nemen van deze lieve kip. We koesteren de mooie herinneringen.