We geraken maar moeilijk uitgeslapen. We proberen nochtans op tijd naar bed te gaan maar dat lijkt soms makkelijker gezegd dan gedaan.

Als Jits naar bed gaat, blijkt dan net dat haar  glycemiewaarden te laag staan en drinken we nog een tas melk. Op andere momenten is het moeilijk om de slaap te vatten doordat alles wat begint te malen en praten we nog even. Als ik s’nachts even haar waarden check en deze staan te laag, maak ik Jits wakker om een druivensuiker en een koekje te eten. Het is al een luxe nu ik gewoon even kan ‘scannen’ en haar niet wakker maak door te prikken. We staan ook op tijd op want als ze s’ morgens niet tijdig ontbijt komt het ook niet goed. Het eist toch wel zijn tol.

’t Is allemaal ferm vermoeiend, we zijn moe, we verlangen om eens goed te kunnen uitslapen want het is lastig. Vroeg in je bed kruipen is ook moeilijk te verkopen aan een puber maar wat als we dat nu eens een andere naam gaven?

Ik zeg aan Jits dat ik zin heb om eens iets heel speciaals te doen deze avond. Moesten we nu eens ‘omgekeerd uitslapen’? Dan kunnen we eens wat langer slapen! Ze kijkt me wat vragend aan maar vooral het ‘langer slapen’ klinkt haar als muziek in de oren. We gaan er samen voor, we gaan vroeg in bed zodat er wat meer nachturen op de teller staan. En weet je wat? Dat omgekeerd uitslapen doet deugd. We hebben toch het gevoel iets meer slaap gehad te hebben (ook al verwittigde mijn interne klok me er aan om toch even te checken).

We hebben het sindsdien nog gedaan maar de eerste keer was  toch het leukst. Nu krijg ik vaak de reactie ‘je bedoelt gewoon dat we vroeg gaan slapen vanavond’. Maar het heeft ons toen geholpen en geef nu toe, wat klinkt er nu leuker ‘vroeg gaan slapen’ of omgekeerd uitslapen’?