Mama van een kind met diabetes Type 1
We hebben ons voorgenomen om er voor te gaan. We willen de draad terug oppikken om zo snel mogelijk terug ‘normaal’ te leven. Dus, we laten ook alles doorgaan wat we planden in de zomervakantie….maar toch… .Wat een ontspannen weekend zou worden wordt ineens een grote uitdaging. Twee weken na het verlaten van het ziekenhuis […]
Lees Meer
Woehoew! We mogen een dag vroeger dan voorzien naar huis! Supernieuws! Maar toch…misschien raar maar ik krijg hetzelfde gevoel als naar huis gaan na mijn bevalling. Je ligt in het ziekenhuis samen met je eerste baby, alles is nieuw. Het is zoeken hoe je dat aanpakt met zo’n baby, met de borstvoeding, het wassen, aankleden,… […]
Lees Meer
Toen we je telefoontje kregen over Jits was dit wel schrikken. We wisten niet dat er eventueel iets gaande was. Ja, ze had grote dorst, groeide goed en had toetsen, vandaar het hangen in de zetel , dachten we. Jits was moe, tijd voor vakantie! Die woensdag was heel emotioneel. Je moest twee valiezen maken, […]
Lees Meer
’t Is raar wat ik hier nu zit te doen in het bureau van mijn werkgever. Wat zit ik hier nu te vragen? Zie mij hier nu zitten…ik zit precies in een droom… Ik heb tijd nodig en vraag om drie maanden thuis te blijven, tot eind september. Ik wil deze onderbreking nemen op het […]
Lees Meer
We zijn niet alleen, we hebben (jammergenoeg) veel lotgenoten…een magere troost maar ergens doet het deugd te weten dat je er niet alleen voor staat. Het geeft (h)erkenning en mogelijkheden om ervaringen en ideeën uit te wisselen. Hierbij de link naar ons verhaal ‘ Van leek tot prof’ op de blog Aan Tafel met Type 1 […]
Lees Meer
Omwille van ons ons ‘goed gedrag’ mogen we op zaterdagmiddag een break nemen. We mogen in de namiddag naar huis en er wordt gevraagd om terug te zijn tegen het avondmaal. Supernieuws want Jits begint de dieren te missen. Dat zal deugd doen! Glucosemeter mee, druivensuiker, koekje van 1 koolhydraatwaarde, telefoonnummer van het ziekenhuis…check! Thuiskomen! Genieten! Dieren […]
Lees Meer
Sokken, het kan een mens op ideeën brengen. Ze zijn zacht, ze zijn er in verschillende kleuren en vooral ze zijn rond en er zitten geen naden in. De ideale oplossing om er een armband van te maken om rond de sensor te dragen! We gaan op zoek naar sportsokken: ze rekken goed zijn over […]
Lees Meer
We grappen regelmatig over ons verblijf in het ziekenhuis, hoeveel geluk wij wel niet hebben dat wij een weekverblijf gewonnen hebben in Brugge. Mooie ruime kamer, mooi uitzicht en volpension. Wat wil een mens nog meer? Enkel jammer van die dames die te pas en te onpas komen storen en in je vingers beginnen te […]
Lees Meer
Onze derde dag in het ziekenhuis met onze opgedrongen vriend Diabetes Type 1. Een gevoel van veel haat en weinig liefde voor hem… . Hij zorgt ervoor dat ons meisje daar in dat bed ligt, dat haar vingers doorprikt worden opnieuw en opnieuw. Dat ze worstelt met draden, slecht slaapt, moet nadenken hoeveel ze zal […]
Lees Meer
Een infuus is aangelegd. Elk uur volgt een vingerprik om de glycemie te meten, de monitor geeft alarm, een verpleegster lost dit op, draden zitten in de weg. Zakdoeken bij de vleet, ik hoop dat ik droom, wat gebeurt hier, dit kan niet… Iedereen op de hoogte brengen, we zijn in het ziekenhuis, ’t is […]
Lees Meer
Kom hier mijn zoetje 